id(), is, is not ve Optimizasyon

İki değişkenin aynı nesneyi gösteriyor olması demek, id() değerlerinin aynı olması anlamına gelmektedir. id() fonksiyonuna önceden bakmıştık.

Benzer şekilde is operatörü iki değişkenin aynı nesneyi gösterip göstermediğini anlamak için kullanabiliriz. Bu operatör bool türden bir değer üretmektedir. Aynı ise True, değil ise False değerini üretir.

a is b ile id(a) == id(b) aynı anlamdadır.

a = 10
b = 20
print(a is b)

a = b
print(a is b)

Yukarıdaki kodu çalıştırdığımızda

False
True

çıktısını alırız.

is not Operatörü

is in tersi is not operatörüdür, not is değil. Bu operatör, iki anahtar sözcükten oluşmaktadır: is ve not. is ve not ayrı birer atom olmasına rağmen, token, is not tek bir operatör oluşturmaktadır.

a = 10
b = 20
print(a is b)
print(a is not b)

a = b
print(a is b)
print(a is not b)

Çıktı:

False
True
True
False

olmaktadır.

== ve is

== operatörü ile is operatörü farklıdır. is operatörü aynı yeri mi göstermektedir diye bakarken == operatörü nesnelerin değerini kıyaslamaktadır.

a = 10
b = a/2 + 5 # Dikkat, int değil float

print(a == b)  # True
print(a is b)  # False, başka nesneler

Yukarıdaki kodun çıktısı

True
False

olmaktadır.

Tek Bir None Nesnesi

Python’da None değerini içeren tek bir nesne vardır. Biz değişkenlere None değerini atadıkça aslında aynı nesneyi göstertmiş oluruz.

a = None
b = None

print(a is b) # Her zaman True

Optimizasyon Kavramı

Derleyici ve yorumlayıcılar yazılan kodları daha hızlı çalıştıracak ya da bellekte daha az yer kaplayacak şekilde optimize edebilirler. Burada kritik olan nokta, kodun optimize edilirken anlamının değişmemesidir. Yazdığımız kod, optimize edilmeden önce nasıl çalışıyorsa daha doğrusu dışarıdan nasıl gözlemleniyorsa optimize edildikten sonra da aynı davranışları sergilemelidir. Bu noktada Python implementasyonları çeşitli tekniklerle bu işlemleri yapabilirler.

Aşağıdaki kodu ele alalım

a = 10
b = 10
print(a is b)

int nesnelerin değiştirilmez yani immutable olduğunu söylemiştik. Bu durumda iki farklı fakat değeri aynı yani 10 olan int nesnesinin yaratılmasına gerek yoktur. Gerçekten de CPython’da bu ikisi aynı nesneyi göstermekte ve çıktı True olmaktadır. Elbette böyle olmak zorunda değildir. Optimizasyon yapmayan bir Python implementasyonu her iki 10 değerli int nesnesi için ayrı nesneler oluştursa ve a ile b farklı nesneleri gösterse bu da kurallara aykırı değildir.

Birçok Python implementasyonu constant folding yani constant propagation gibi tekniklerle optimizasyon yapabilmektedir.

a = 10
b = 8 + 2
print(a is b) # True, bu da

Dikkat

Her bir değişken ataması nesne ataması dedik ama her bir atamada yeni bir nesne yaratılıyor demedik ❗

Örnekler:

a = 5
b = 10
c = a + a

print(b is c) # Bende True yazdı

a = 5
b = int(input('Sayı giriniz: '))

print(a is b) # Bende 5 girersem True yazıyor, diğer türlü False
              # Girdi 5 ise a'nın gösterdiği 5 ile
              # benim yazdığım 5 "aynı" oluyor.

Kod optimizasyonu dediğimiz zaman varsayılan hız optimizasyonudur. Yani bellek tüketimi ile hız karşı karşıya geldiğinde aksi belirtilmediği sürece seçilen genelde hız olmaktadır. Elbette bazen hızlandırırken bellek tüketimi de azalabilir, yani her zaman bunlar birbiriyle yarışacak diye bir şey yok, bazen beraber de hareket edebilirler.

💭 Yorumlar

Yorum altyapısı giscus tarafından (evet tarafından!) sağlanmaktadır. Yorum yazabilmek için GitHub hesabınız üzerinden giriş yapmanız gerekmektedir. Yorumlar, Github Discussions üzerinde saklanmaktadır.

9e1df69c-6fc7-43e4-aff9-7603620c5bd1